تأثیر مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر سازگاری زناشویی

زمینه و هدف: سازگاری زناشویی یکی از مهم‌ترین عوامل اثرگذار بر عملکرد خانواده است. مطابق با رویکردهای ارتباطی، وجود و آموزش مهار­ت‌های ارتباطی نقش بسزایی در افزایش سازگاری زناشویی و کاهش مشکلات روابط صمیمانه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه(PAIRS) بر افزایش سازگاری زناشویی بود.   روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنانی بودند که در سال ۱۳۹۵ به دلیل ناسازگاری و مشکلات زناشویی به مرکز مداخله در بحران‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی شهر بجنورد مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش ۲۶ نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۳ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود که قبل و بعد از مداخله به وسیله هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در ۸ جلسه دو ساعته آموزش کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه شرکت کردند و گروه کنترل  هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده­های پژوهش با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری(مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.   یافته­ها: یافته­های پژوهش نشان داد کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری زناشویی(05/0p<) مؤثر است. همچنین، کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه ابعادِ رضایت زناشویی(05/0p<)، همبستگی زناشویی (05/0p<)، توافق زناشویی (05/0p<)و ابراز محبت زناشویی (05/0p<) را نیز افزایش داد.   نتیجه­گیری: آموزش کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه سازگاری زناشویی را افزایش می­دهد. بر این اساس، در مشاوره و مداخلات زناشویی می­توان از آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه به منظور بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آن‌ها استفاده کرد.